Bir kimsenin olmazsa olmazı oldunuz mu.. !!
Ben olmadım..
Belki ebeveynler için istisnai düşünülebilir ama başka kimse için söyleyemem bunu..
Bu zaman zaman içerlediğim bir durum..
Ayrıca bu insanları ayırdığım ama hayatımdan eleyemediğim de bir durum..
Ve bazen de haddimi bildiren; "demek bensiz de olabiliyormuş" dedirten..
Ve bu dünyada insana kendini çok da nimetten saymamayı öğreten..
Her aşk yada arkadaşlık göreceli ilerler..
Kimi sonsuza dek sürebilir yada anlık olabilir..
Ben kendimce tüm ilişki türlerini Çıkara bağlarım..
Hatta öyle ki eve ekmek getirmeyen koca bile terk edilme riskindedir..
Başka bir örnekse mütemadiyen mutsuz,sıkıntılı davranışlar sergileyen
bir insanı masanıza kaç kez çağırırsınız..!!
Bu az çıkarcılık çok bencillik taşımaz mı?
Bir de çevrenizdeki insanlardan kopmamak adına büründüğünüz
bilmem kaçıncı kişiliğiniz olabiliyor!! Bu ister istemez oluşuyor..
Bir çok insan da bunu kabul etmiyordur eminim.. Ama var ..!!
İşte birinin /lerinin olmazsa olmazı olmak için olmadığımız biri şekline dönüşmek..
Şimdi hangisine daha çok içerlemeliyim..!!
Vazgeçilmez bir sevgili yada arkadaş olamadığıma mı yoksa çevremdeki
insanların arasında olmadığım bir hale bürünemediğime mi!!
Aklımdan şu geçiyor;
Beni sıkan insanları yanımda istemediğimden yola çıkarak acaba
ben kimlerin yanında olmamı istemediklerindenim..?
Biliyorum bu yazdıklarım çok karamsar ve düşündürücü..
Ama çocukluk hayallerimin elimden alınmasıyla başlayan bir eksiklik var hayatımda..
Asıl soru şu;
Bunca eksiğin içinde tam olan ne var...
Dostlar/arkadaşlıklar/aşklar/aile... ??
Burda bir çok şeye cevap bulabiliyorum ama dost ve arkadaş kavramlarının
cevap kısmı boş..
Kaç kişi vardır mesela beni benden iyi tanıyan,benden bahsederken "olmazsa olmazımdır" diyebilen..
Kaç kişi mesela üzüntümü kendi üzüntüsü gibi hisseden..
Annemin hastalığı esnasında konuşmak için bile olsa telefon defterimde
kimi arıyacağımı bilememiştim mesela..
Çünkü beni katıksız kimin dinleyeceğini bulamamıştım..
Çok kişi oldu "bir şey lazım olursa..." diyen ama bana bir el lazımdı,bir omuz..
Yoktu kimse..
İşte o sıralarda gelmişti bu söz aklıma..
"kimsenin olmazsa olmazı değilim.."
Ve inanın bu durum ölümle yarışır..
aslında yalnızız yalnızsın bir omuz aradığında konuşmak istediğinde birini bulmak istediğinde... hiç bir şey tam olmadı hiç bir zaman... tam olduğunu düşündüğümüz anda hep bir eksik çıktı... tamamlamaya çalıştıkça dahada eksildi hayat... insanı anlayan sadece kendisidir... başkalarının da anlamasını isteriz çoğu zaman... bunu anlayan sadece bir kişi çıkar... o insanda seni zaten bir ömür bırakamaz... bu şimdiye kadar çıkmadıysa daha sonrada çıkmayacak anlamına gelmez... umut her zaman vardır aslında çoğu zaman umutların bittiği söylensede... sadece doğru yerde ve doğru zamanda gelmez o kişi... ya geç kalırsın yada erken gider... herhangi birinin olmazsa olmazı olur insan... özelliklede sen olacaksın birsinin olmazsa olmazı... sadece biraz daha zaman...
YanıtlaSil